پرش به محتوا

ویکرز ولینت

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ولینت
ولینت XD873 در سال ۱۹۶۲
کاربری بمب‌افکن راهبردی یا تانکر سوخت‌گیری هوایی
تولیدکننده ویکرز-آرمسترانگز
طراح George Edwards
نخستین پرواز ۱۸ می ۱۹۵۱
معرفی‌شده در ۱۹۵۵
بازنشستگی جولای ۱۹۶۵
وضعیت بازنشسته
کاربر اصلی نیروی هوایی پادشاهی بریتانیا
ساخته‌شده ۱۹۵۱–۱۹۵۷
تعداد ساخته‌شده ۱۰۷
هزینه هر فروند £۳۰۰٬۰۰۰–£۴۰۰٬۰۰۰ (۱۹۵۳)[۱]

ویکرز ولینت(به انگلیسی: Vickers Valiant) بمب افکن جت بریتانیایی با ارتفاع پروازی بالا بود که برای حمل تسلیحات هسته ای طراحی شده بود و در دهه ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ بخشی از نیروی بازدارنده راهبردی موسوم به «بمب افکن V» نیروی هوایی سلطنتی بود. این هواپیما توسط ویکرز-آرمسترانگز در پاسخ به مشخصات B.35/46 صادر شده توسط وزارت نیروی هوایی بریتانیا برای یک بمب افکن جت مجهز به سلاح هسته‌ای توسعه یافته‌است. ولینت اولین بمب افکن V بود که عملیاتی شد و پس از آن هندلی پیج ویکتور و آورو والکان نیز وارد ماموریت شدند. ولینت تنها بمب افکن V بود که تسلیحات هسته ای زنده (برای اهداف آزمایشی) پرتاب کرد.[۲]

در سال ۱۹۵۶، ولینت‌های عملیاتی از مالت، مأموریت‌های بمباران را بر فراز مصر در طی عملیات تفنگدار در بحران سوئز انجام دادند. از سال ۱۹۵۶ تا اوایل سال ۱۹۶۶ توان اصلی ولینت‌ها در نقش بازدارندگی هسته‌ای در رویارویی بین ناتو و قدرت‌های پیمان ورشو استفاده شد. اسکادران‌های دیگر این هواپیما، سوخت‌گیری هوایی، شناسایی هوایی و جنگ الکترونیک را انجام دادند.

در سال ۱۹۶۲، در پاسخ به پیشرفت‌ها در فناوری موشک‌های زمین به هوای (SAM) اتحاد جماهیر شوروی، ناوگان بمب‌افکن V شامل ولینت از پرواز در ارتفاع بالا به پرواز در ارتفاع پایین تغییر کرد تا از حملات موشک‌های زمین به هوا در امان بمانند. در سال ۱۹۶۴ مشخص شد که در بخش‌هایی از بدنه ولینت‌ها خستگی و خوردگی کریستالی به وجود آمده‌است. در اواخر همان سال یک برنامه تعمیری برای رفع مشکل در حال انجام بود، اما تغییر دولت منجر به این شد که وزیر دفاع جدید، دنیس هیلی تصمیم بگیرد که ولینت از خدمت بازنشسته شود، و این اتفاق در اوایل سال ۱۹۶۵ رخ داد. بمب افکن‌های ویکتور و والکان تا دهه ۱۹۸۰ در خدمت باقی ماندند.

مشخصات فنی (ولینت بی.۱)

[ویرایش]

داده‌ها از Vickers Aircraft since 1908,[۳] Jet Bombers[۴]

ویژگی‌های کلی

  • خدمه: پنج – دو خلبان، دو ناوبر، افسر الکترونیک هوایی
  • طول: ۱۰۸ فوت ۳ اینچ (۳۲٫۹۹ متر)
  • پهنای بال: ۱۱۴ فوت ۴ اینچ (۳۴٫۸۵ متر)
  • ارتفاع: ۳۲ فوت ۲ اینچ (۹٫۸۰ متر)
  • مساحت بال‌ها: ۲٬۳۶۲ فوت مربع (۲۱۹٫۴ متر مربع)
  • وزن خالی: ۷۵٬۸۸۱ پوند (۳۴٬۴۱۹ کیلوگرم)
  • بیشترین وزن برخاست: ۱۴۰٬۰۰۰ پوند (۶۳٬۵۰۳ کیلوگرم)
  • پیشرانه هواگرد: ۴ عدد موتور توربوجت رولز-رویس اون RA28 Mk 204،‏ با پیشرانه ۱۰٬۰۰۰ پوند-نیرو (۴۴ کیلونیوتن) در هر موتور

عملکرد

  • حداکثر سرعت: ۵۶۷ مایل بر ساعت (۹۱۲ کیلومتر بر ساعت؛ ۴۹۳ گره) در ۳۰٬۰۰۰ فوت (۹٬۱۰۰ متر)
  • بُرد: ۴٬۵۰۰ مایل (۳٬۹۱۰ مایل دریایی؛ ۷٬۲۴۲ کیلومتر) با مخازن سوخت زیر بال
  • حداكثر ارتفاع: ۵۴٬۰۰۰ فوت (۱۶٬۰۰۰ متر)
  • نرخ صعود: ۴٬۰۰۰ فوت بر دقیقه (۲۰ متر بر ثانیه)

جنگ‌افزار

  • بمب‌ها:
    • ۱× ۱۰٬۰۰۰ پوند (۴٬۵۰۰ کیلوگرم) بمب هسته‌ای Blue Danube [۵] یا
    • ۱× B28 nuclear bomb[۶] یا
    • ۲۱× ۱٬۰۰۰ پوند (۴۵۰ کیلوگرم) بمب

همچنین ببینید

[ویرایش]

هواگردهای با عملکرد، پیکربندی و یا دوره زمانی مشابه

فهرست‌های مرتبط

منابع

[ویرایش]

یادداشت

[ویرایش]

ارجاعات

[ویرایش]
  1. Lord de L'Isle and Dudley (Sidney, William) (17 February 1953), "Supply of Aircraft", House of Lords Debates, Hansard, vol. 180, cc463, archived from the original on 3 December 2015, retrieved 30 May 2016
  2. Blackman and Wright 2015, p. 33.
  3. Andrews and Morgan 1988, p. 450.
  4. Gunston and Gilchrist 1993, p. 80.
  5. Mason 1994, p. 379.
  6. McLelland 2013, p. 101.

کتابشناسی - فهرست کتب

[ویرایش]

پیوند به بیرون

[ویرایش]
ویدئوهای بیرونی
Newsreel footage of Valiant following 1955 Speed Record
Footage and Description of the Valiant B2
Period footage of RAF Valiant operations
High Encounter